با نام خدا 

                                                                              موارد تحویلی درس روستا 

.

فهرست مطالب

فصل اول

   موارد فوق در ده صفحه حداکثر باشد

1-چکیده پروژه

2-موقعیت روستا (همجواری روستا )

  3-تاریخچه روستا

  4-فرهنگی –آداب –سنتها

  5-وضعیت کشاورزی

  6- وضعیت معماری

  7- وضعیت گردشگری

  8-علت نام گذاری (نحوه شکل گیری )

  9- وضعیت مهاجرت

  10- وضعیت سواد

  11-مساحت کاربریها(برحسب متر مربع)

12-عرض معابر

13-وضعیت معابر (درجه یک ،درجه دو،درجه سه )

14- شاغل و بیکار

15- جمعیت –هرم سنی به تفکیک زن ومرد مشخص باشد)

نقشه کاربری اراضی

16-- وضعیت آب هوایی – اقلیم

17-منابع و مراجع

18- نقشه مشخصات عکسها (مکان هر عکس)

فصل دوم :تاثیر عوامل ذیل بر طرح  )بخش مهم کار می باشد)

معماری و امنیت در روستا را بررسی کنید.
انواع خانه های روستایی و امنیت در انها (سه نمونه از هر تیپ)

بررسی فرهنگ روستایی (عواملی که بر طراحی موثر می باشند)

پژوهش های فرهنگی و ترویج روستا یا روستا های همجوار
ویژگی های جمعیتی روستایی با توجه به نوع طرح(مذهبی؛مسکونی ؛آموزشی)

اطلاعات جمعیتی روستایی ایران

 وجوه تمایز روستا از شهر در روند طراحی
 ترکیب جمعیت روستایی

 حرکات جمعیت روستایی

جمعیت قشر های اجتماعی (با توجه به شغل)روستایی و  کشاورزان

 خوش نشینان روستایی ( دهقانان زمین)

وضعیت زندگی اجتماعی روستاهای ایران

 روابط اجتماعی وارزشهای اجتماعی

سواد- مذهب-مهمان نوازی -فامیل پرستی- معاشرت و تجمع-کمک به همنوع- اتکا به دیگران-تفریحات و سرگرمی

معماری و ساختار خانواده
بعد خانوار در روستا-ساختار خانواده-اشکال خانواده روستایی-بعد خانواده روستایی-روابط خانوادگی

توسعه و آسیب پذیری(این بخش به صورت تحقیقاتی انجام شود)با توجه به موضوع طراحی

مفهوم توسعه -تعاریف اندیشمندان مختلف از توسعه-نگاهی به تاریخچه بحث توسعه-توسعه از جوانب گوناگون- راهبردهای توسعه روستایی

تعریف توسعه روستایی-ضرورت و اهمیت توسعه روستایی-رویکرد نظری توسعه روستایی در خارج از ایران-رویکردهای نظری توسعه روستایی در داخل ایران
شاخص های توسعه-کار و امکان استفاده از اوقات فراغت-توانایی رفع نیازهای اولیه مادی-تامین اجتماعی-روشهای برنامه ریزی برای توسعه فیزیکی روستا

شناسایی منطقه ای ( حوزه نفوذ)

تعاریف لازم و مرتبط با موضوع- فضا-منطقه- ناحیه-تعریق حوزه نفوذ-پیوند حوزه نفوذ و فضا-مفهوم مرکزیت در وزه نفوذ-عملکرد مغناطیسی مرکز و حوزه

1-تهیه نقشه های مربوطه(موارد گفته شده با عکس)

2-تحلیل سایت طی 5 مرحله گفته شده

3-ارایه کامل طرح

کلیه ارایه ها در قطع A4   باشد.

CDارایه در نرم افزار WORD   نوشته شود و تحویل داده شود

                                               موفق باشید.       

منبع درس بصورت یک فایل RAR شده هست که باید پس از دانلود، آن را از حالت RAR خارج کنید. در اینصورت به فایل اصلی که به صورت PDF است دسترسی خواهید داشت.

دانلود منبع درس مصالح بومی

بسمه تعالی

مطالب درس راه های روستایی به صورت یک فایل PDF جهت دانلود آماده شده و هم اکنون از لینک زیر قابل دانلود می باشد:

منبع درس راه های روستایی

میوه انار در مناطق فاراب رودبارهمچون روستای تاریخی "انبوه" و "نوده" در سطح گسترده ای به عمل می آید و محصول انار دانه درشت، آبدار و شیرین انبوه از شهرتی فراوان برخورداراست.

همه ساله در میانه پاییز جشن انار در روستای تاریخی " انبوه " شهرستان رودبار برپا می شود و این رسم دیرینه و کهن در فصل رویایی برگریزان، فرصتی مغتنمی برای رونق مضاعف گردشگری دراین منطقه است. 

با این اوصاف باید این فرصت طبیعی که کشاورزی منطقه را رونق بخشیده غنیمت شمرد و طرحی از آن برای توسعه گردشگری درانداخت.

با این ظرفیت می‌ توان تورهای با زمان کم طراحی کرد که نیاز به اقامت هم نداشته باشند و از سوی دیگر می‌توان با طراحی خانه‌ های همجنس خانه‌های بومی این منطقه فرصت اقامت و اسکان توریستها را برای شرکت در جشنواره انار فراهم کرد.

اگر این کار با ابتکارعمل ساکنین این منطقه صورت گیرد و به دور از بلند مرتبه سازی و سری‌ سازیهای مرسوم و بدون ایراد وارد کردن به بافت طبیعی منطقه باشد، می‌ توان در کوتاه مدت هم اقامت توریستها‌ی علاقه‌ مند را ممکن کرد و هم از جذابیت بافت تاریخی وطبیعی این خطه نکاست.

به هرحال آنچه از یک کشاورزی پررونق، فرصتی برای گردشگری ساخته است علاوه بر بحث آیین و مراسم برداشت و شیوه های فرآوری این محصول، قدمت و تاریخ این راه، رسم و طبیعتش در روستاهای تاریخی " انبوه" است.

آیین انارچینی روستای تاریخی " انبوه " و" نوده فاراب" با دعا و نیایش آغاز می‌ شود و پس از آن به همراه موسیقی های سنتی، بازیهای سنتی، جوانان وارد باغها شده و شروع به چیدن انار می‌ کنند.

مردمان این سامان، از انار به عنوان میوه بهشتی و سنبل زیبایی یاد می‌ کنند و می‌گویند:" قبل از چیدن این میوه پربرکت هیچ کس نمی‌ تواند وارد باغهای انار شود ".

معاون فرهنگی سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌ دستی و گردشگری گیلان دراین باره می گوید: جشن "انار چینی" به منظور احیای آداب و سنن زیبای گذشتگان و همچنین توسعه گردشگری از دوسال گذشته در تقویم جشنواره‌های گیلان قرار گرفته است. 

محمد جعفر عابدنژاد افزود: تنوع فرهنگ و اقوام در موقعیت جغرافیایی گیلان، ظرفیت مناسبی برای جذب گردشگر و توسعه این صنعت محسوب می‌شود.

وی گفت: یکی از اهداف مهم سازمان احیاء آداب، سنن و فرهنگهای اصیل مردم است که در دنیای مدرنیته امروز به فراموشی سپرده شده است.

عابد نژاد ادامه داد: فرهنگ اصیل ما جایگزین مناسبی برای فرهنگ غرب بوده و آداب و رسوم ما بهترین جاودانگی ما به شمار می رود و گذشته پرافتخار ما دارای فرهنگ غنی و سرشاری است، ما چیزی کم نداریم که بخواهیم از غرب قرض بگیریم.

روستای تاریخی، توریستی و کوهستانی " نوده " در 180? کیلومتری جنوب مرکز استان گیلان و 116? کیلومتری نیمه‌ شرقی شهرستان رودبار و درارتفاع هزار و 320? متری از سطح دریا واقع شده است.

این روستا دردامنه کوههای البرز شمالی در دل کوه و در امتداد گردنه " نواخان " واقع شده و به لحاظ، موقعیت جغرافیایی، منابع طبیعی، مردم شناسی، باستانشناسی، محصولات کشاورزی و دامی، صنایع دستی و مراسم آئینی از موقعیتهای ممتازی برای رونق گردشگری برخورداراست.

مردم این خطه از استان گیلان به گویش تاتی "فارسی دری" صحبت می کنند و قدمت سکونت انسان در روستای "انبوه" به سه هزار و 500? سال قبل از میلاد می رسد.

"پل خشتی طاقی" ، "مسجد جامع"، "قلعه باستانی چسیمارود" و "قبرستان باستانی گروچل " از آثار تاریخی این روستاست و قدیمیترین سنگ قبر به دست آمده استان گیلان که متعلق به دوره اسلامی سال ? 451?هجری قمری است نیز مربوط به این روستا است

دشت بزرگ لوت و چشم اندازهای منحصر به فرد آن در کنار ییلاق های کوهستان های شمال خاوری خراسان جنوبی می تواند تنها مأمن امن آنهایی باشد که قصد دارند دمی به دور از قیل و قال زندگی سرسخت شهری در آن بیاسایند و چند صباحی به تماشای تاریخ و طبیعت این خطه بنشینند.

بافت قدیمی خوسف، بناهای تاریخی سربیشه، آسبادهای نهبندان و باغ های قدیمی بیرجند در انتظار گام های مسافران بهاری اند تا سکوت حاکم بر دل کویر را شکسته و پای نقل تاریخ این دیار بنشینند.

مقصد امروزمان روستای شگفت انگیز ماخونیک است که همه ساله محققان، پژوهشگران، مردم شناسان و باستان شناسان زیادی را به این روستا می کشاند. این روستا به دلیل داشتن مردمی با ویژگی های خاص، شیوه زندگی و آداب و رسوم در زمره روستاهای شگفت انگیز محسوب می شود.

? غنای فرهنگی؛ وجه اشتراک روستاییان

وجه اشتراک همه روستاهای با ویژگی مردم شناسی ، غنای فرهنگی آنهاست ولی تفاوت عمده ماخونیک با همه این روستاها از بعد دیگری است. اهالی ماخونیک به نسبت اهالی ابیانه، ماسوله و... در عین تنگدستی و شرایط سخت و طاقت فرسای زندگی به این همه دستاوردهای زندگی رسیده اند. ماخونیک در شرق ایران و در شهرستان تازه تأسیس سربیشه در استان خراسان جنوبی واقع شده است. در جلگه ای به همین نام که متشکل از 12 روستا است و ماخونیک بزرگ ترین و به احتمال قدیمی ترین آنها است و اهالی معتقدند که تمامی این روستاها از ماخونیک منشعب شده اند در اصل همگی یک طایفه و با یکدیگر خویشاوند هستند.

ماخونیک در 143 کیلومتری بیرجند (مرکز استان) و 78 کیلومتری سربیشه میان کوه و تپه ها محصور شده است. این روستا در سرشماری آبان سال 1375 متشکل از 106 خانوار و 503 نفر جمعیت بود. عمده ترین کار و کسب مردم کشاورزی است؛ درحالی که تمامی زمین های کشاورزی آن به 4 هکتار هم نمی رسد. تازه از این مقدار زمین، روستاهای دیگر نیز شریک هستند و این پایان ماجرا نیست، چراکه این 4 هکتار در 3 مزرعه پراکنده است و بیشتر اهالی روستا و روستاهای اطراف هر یک در تمامی این مزرعه ها شریک هستند. به طور مثال مزرعه 1 /7 هکتاری ماخونیک که اصلی ترین و یکی از بزرگ ترین مزارع روستا به شمار می آید بیش از 100 خانوار شریک دارد.

پس لابد در مزرعه ماخونیک زمین 100 متر مربعی وجود دارد اما این هم پایان ماجرا نیست چون در مزرعه ماخونیک زمین ها عین (خوب) و دال (بد) هستند که به همین دلیل مزرعه را چند قسمت کرده اند و هر قسمتی را جداگانه بین تمامی مالکان تقسیم کرده اند و باز چون در موقع تقسیم زمین موروثی حقی از کسی ضایع نشود هر کرتی (Kart) را جداگانه میان وراث تقسیم می کنند و خلاصه کلام این که آنقدر کرت ها را به وسیله مرز خاکی و در دهه های اخیر با سنگ به چند قسمت تقسیم کرده اند که بسیاری از آنها از 2 متر مربع بزرگ تر نیستند! البته زمین یک متر مربعی هم یافت می شود! همچنین کم نیست کرتی که به واسطه تعدد مالکان 2 یا 3 نوع محصول در آن کشت می شود!

? قوانین صد ساله

به طور کلی در همه امور نظم و مقررات خاصی حکمفرماست. تقسیم زمین، تقسیم محصول مالکیت بر مراتع، مالکیت بر زمین های مسکونی، دامداری، مقررات اجتماعی و بسیاری امور دیگر که هیچ یک بدون مقررات نیست قوانینی است که از صدها سال پیش همچنان جاری بوده و کسی توانایی تغییر آن را ندارد و قوانین شهرنشینی و مدنیت امروزی نیز نتوانسته بر آنها تأثیرگذار باشد.

همه اهالی به رعایت این مقررات بدون دشنه و پاسبان پایبند هستند. اختلاف های ملکی که عمده ترین مورد نزاع روستاییان است هم در ماخونیک به ندرت دیده می شود.

در سال های خشکسالی با تعاون و همکاری و باز هم با رعایت مقررات به اتفاق به کشت و کار اشتراکی در زمین یکی از مالکان می پردازند و در هر رشته ای و هر کاری یک سرپرست وجود دارد که قول او برای دیگران حجت است حتی برای کسانی که سرپرستی رشته دیگری را برعهده دارند.

مسکن روستای ماخونیک نیز از وجوه قابل تأمل و در برخی موارد اعجاب برانگیز است. خانه های روستای ماخونیک بعد خاصی نداشته و معمولاً چهارگوش نیستند.

برای ساخت خانه در این بخش چون زمین مسطح کمتر وجود داشته شیب تپه را کنده و زمین را مسطح می کرده اند. برخی جاها خانه ها همکف کوچه هاست و در بالاترین سطح، ارتفاع خانه ها از 1 /5 متر فراتر نمی رود. در گذشته برای بستن در 60 تا 80 سانتیمتری خانه ها از تعدادی بوته که با طناب به هم بسته شده استفاده می کرده اند و هنگامی که به داخل خانه می رفتند بوته ها را به دهانه در هدایت می کردند تا از سرمای زمستان در امان باشند.

? خانه آدمی یا خانه نشست

بعدها در ها از تنه درخت و بدون میخ به صورت یک تکه ساخته شده که نمونه های آن هنوز در بافت قدیم مشاهده می شود. به خاطر جلوگیری از وزش بادهای شدید از سمت شمال و شمال غرب و بهره گیری از نور خورشید در خانه ها عموماً به سمت جنوب باز می شوند. دیوار خانه ها با سنگ و گل ساخته شده و سقف را از تنه درختان محلی و بوته می پوشانند. پشت بام خانه ها بیشتر بیضی و آبریز خانه ها از سنگ است. به طور معمول در میان چند اتاقی که بدون حصار در کنار یکدیگر ساخته شده تنها یک اتاق مورد استفاده شخصی انسان قرار می گرفته که به آن خانه، خانه آدمی یا خانه نشست می گفته اند. این خانه که مساحت آن حدود 10 تا 15 متر مربع است. برای نشیمن، خوابیدن، پخت و پز، انبار جو و گندم، کارگاه بافندگی و اتاق پذیرایی به کار می رود و سایر اتاق ها که بعضاً کوچک هستند برای نگهداری حیوانات و انبار علوفه و چغندر استفاده می شود.

عوامل مهم شکل گیری مسکن روستا عوامل طبیعی، اقتصادی و مذهبی است اگرچه نمی توان میان نشانه های فرهنگی یک روستا تفاوتی قائل شد ولی مسکن روستای ماخونیک از خوراک و پوشاک و حتی بسیاری از نشانه های فرهنگی دیگر روستا جالب توجه تر است و نیاز به تعمق بیشتری دارد.

در روستای ماخونیک هیچ معماری ویژه ای به چشم نمی خورد و در نگاه اول هیچ نکته جالب توجهی به نظر نمی رسد. با بررسی بیشتر تفاوت های چشمگیر بافت و بناهای دیگر روستا با روستاهای دیگر نمایان می شود.

روستای ماخونیک از نظر بافت کلی، روستایی مجتمع و توده ای است که در دامنه کوه ماخونیک شکل گرفته است. سنگلاخ بودن و ناهمواری زمین، مسائل امنیتی، رابطه خویشاوندی و شرایط اقلیمی از عواملی هستند که موجب کوچک و مجتمع شدن روستا شده است.

از نظر مسائل امنیتی با توجه به حمله ازبک ها در گذشته، ماخونیک در حصار تپه ها پنهان بوده است. بافت قدیم روستا در دامنه تپه و خانه ها به طور فشرده و در گودی زمین ساخته شده اند؛ به طوری که روستا از داخل رودخانه که در گذشته محل عبور و مرور بوده به هیچ وجه دیده نمی شده است .حتی جایگاه اولیه آنها که در نزدیکی چشمه و قنات بوده است به طور فشرده در لابه لای کوه و تپه ها پنهان شده که نقل می کنند در زمان ترکمن تازی، سگی پارس کرده و محل آنها را به دشمن نشان داده است وگرنه با وجود نزدیکی خانه ها به محل عبور و مرور باز هم روستا از دید آنها پنهان بوده است.

خویشاوندی نیز در بافت روستا تأثیرگذار بوده است. براساس قوانین اجتماعی روستا هر شخصی علاوه بر مالکیت خانه خود مالک محدوده جلوی خانه اش نیز هست و به غیر از خانواده و اقوام نزدیک کسی حق ندارد در جلوی خانه اش خانه ای بسازد که این کار موجب رابطه ای میان بافت روستا و خویشاوندی اهالی شده است.

از نظر شرایط اقلیمی نیز با توجه به سرمای سخت زمستان و کمبود مصالح، خانه ها در دل زمین و به طور فشرده در کنار یکدیگر ساخته شده اند تا بدین وسیله از شدت باد و در نتیجه سرمای زمستان کاسته شده و بر آن غلبه کنند.

روستا روی سه تپه و در کنار دو آبراه که از شمال به سمت جنوب امتداد و شیب دارد، بنا شده است. برج روستا در بافت قدیم روستا و برفراز تپه ای با سنگ و گل ساخته شده است که در مواقع ناامنی اهالی به آن پناه می برده اند.

هسته اولیه روستا در ضلع شمال تا غرب، جنوب غربی و شمال شرقی برج ساخته شده است و مسجد روستا در وسط این هسته قرار گرفته است. در بافت میانه پیشرفت روستا بیشتر به سمت شمال- شرق و غرب صورت گرفته است. در سال های اخیر نیز بیشتر پیشرفت روستا به سمت شرق و جنوب شرقی بوده است.

اینها تنها بیان گوشه ای از جاذبه های طبیعی و تاریخی این استان است؛ به طور یقین نه تنها در این استان بلکه در تمام استان های ایران می توان صدها جاذبه به این شکل و شمایل را تعریف کرد و مانند ماسوله و ابیانه راه گردشگران داخلی و خارجی را هموار کرد. اما آنچه مسلم است این که این گونه میراث داری بدون برنامه های هدفمند، دراز مدت و فکر پویا راه به جایی نخواهد برد.

نویسنده : علی حمیدیان : 9:42 ‎ق.ظ ; 1389/9/7
پیام های دیگران ( < type="text/java"> 0)      لینک دائم

روستای عشین

روستای چِنِشت، (Chenesht) یکی از روستاهای بخش نهارجان شهرستان سربیشه در استان خراسان جنوبی است.

جمعیت این روستا بنا به سرشماری مرکز آمار ایران 1009 نفر بوده که از این تعداد، 620 نفر باسواد می باشند.

این روستا به علت جاذبه های طبیعی، تاریخی و فرهنگی به عنوان یکی از روستاهای هدف گردشگری در استان خراسان جنوبی شناخته می شود.

چنشت در میان رشته کوه باقران قرار گرفته و فاصله آن تا بیرجند، مرکز استان خراسان جنوبی، 60 کیلومتر است.
در مورد وجه تسمیه این روستا، چنین می گویند : (در این باره، پی نوشت را نیز مطالعه نمایید)
- به علت وجود 4 رودخانه فصلی در این روستا، نام آن “چند شط” بوده که به مرور زمان تبدیل به چنشت شده است.
 چنشت را هم وزن “بهشت” می دانند، که پیش از این به علت زیبایی طبیعی و وجود 4 رودخانه فصلی و نیز سرسبزی آن، گروهی از دامداران در سالیان دور، این منطقه را جهت سکونت خود برگزیدند و به مرور زمان، نام کنونی را به خود گرفته است.

همانطور که اشاره شده این روستا دارای ویژگیهای طبیعی، تاریخی و فرهنگی قابل توجه ایست که به اختصار به آن اشاره می شود:

ویژگیهای طبیعی:

روستای چنشت به علت قرار گرفتن در میان 4 رودخانه و نیز کوهستانی بودن آن، دارای باغات و مزارع بسیاریست. آب و هوای آن معتدل کوهستانیست که از زمستانهای سرد و تابستانهای خنک برخوردار است. ارتفاع آن از سطح دریا برابر 2150 متر است.
غارهای تاریخی چنشت:

در این روستا و در دامنه کوه، 2 غار به نام غار چنشت و غار چهل چاه قرار گرفته است.

غار چنشت، در شمال روستا قرار گرفته و بر اثر زمین لرزه های رخ داده در طول تاریخ، پدید آمده است. غار حدود 60 متر طول دارد و عبور از مناطق مختلف آن به سختی امکان پذیر است. در این غار بازمانده اجساد، استخوانهای درهم شکسته انسان ، ابزار و پارچه، چرخ نخ ریسی و ظروف مربوط به هزاره دوم و سوم پیش از میلاد، به چشم می خورد.

همچنین بازمانده اجساد سید حامد علوی و فرزندانش در این غار یافت شد و به بیرون غار انتقال پیدا کرد.

غار چنشت بنا به اسناد تاریخی در سال 614 هجری قمری توسط سیدمحمد مشعشع کشف شد. وی پس از کشف، نسبت به انتقال اجساد سیدحامد علوی و فرزندانش (که از خاندان وی بودند) به بیرون این غار اقدام نمود و آرامگاهی برای آنها در روستای چنشت بنا نمود.

سید حامد علوی و فرزندانش از شیعیان دوران خلافت عباسی بودند که به ناگزیر در این غار پنهان شده و سرانجام توسط سربازان حکومت عباسی در داخل غار کشته می شوند. 

همچنین در غار چهل چاه که در نزدیکی غار چنشت قرار دارد، اجساد 14 نفر مرد، زن و کودک مشاهده می شود که احتمالا
در غار پناه آورده اند و بر اثر گل گرفتن ورودی غار و بستن راه فرار آنها در داخل غار کشته شده اند.

آنچه که شخصا از بزرگان خراشاد شنیدم، چون راه ارتباطی آن زمان چنشت از خراشاد بوده، در دهه 40 خورشیدی، گروهی از زمین شناسان و باستان شناسان آمریکایی و ایرانی را مشاهده می کنند که جهت مطالعات بیشتر غارهای چنشت، به این منطقه می آیند. 

آداب و رسوم:
لباس محلی

لباس مردم این روستا از نوع خاصی است که کمتر در نقاط دیکر استان یافت می شود. البته لباس مردان در چند سال اخیر به لباس سایر مردم منطقه شبیه شده است. اما بزرگان و پیران از لباس دیگری که شامل یک پالتوی بلند که تمام بدن را می پوشد و شال سر و در برخی مواقع از کلاه معمولی استفاده می کنند.


لباس زنان آنها که در نوع خود یک جاذبه است ، از رنگهای شاد و متنوع تشکیل شده و شامل سه قسمت چارقد قرمز یا آبی گلدار، کلاه نقره ای و نقره دوزی شده و پیراهن زنانه به رنگهای سبز و قرمز یا آبی است که امروزه بیشتر در مراسمها از ان استفاده می نمایند.

 حرفه و پیشه:

با اینکه حرفه اصلی مردم روستا، کشاورزی و دامداریست … با این حال، از قدیم الایام برخی مردان این روستا به حرفه گدایی اشتغال داشتند و گدایی جزیی از حرفه برخی از اهالی این روستاست. بوِیژه در فصل زمستان که فعالیت های کشاورزی امکانپذیر نبوده است.

این حرفه نه تنها از جانب اهالی روستا، منفور نیست بلکه شغلی شریف است و نشاندهنده مردانگی یک مرد به شمار می رود به طوریکه خواستگاری از یک دختر در چنشت، نیازمند گذراندن دوره گدایی در شهرهای بزرگ است ، در غیر اینصورت جواب خانواده عروس به خواستگار منفی خواهد بود!


در فصل پاییز و زمستان، مردان چنشت برای انجام حرفه خود به شهرهای بزرگ می روند و تنها زنان، کهنسالان و کودکان هستند که باقی می مانند در نتیجه عملا اداره روستا در نیمی از سال، بدست زنان می افتد.

یکی از آشنایان بنده که قریب به 25 سال پیش به عنوان مدیر و معلم مدرسه چنشت بود، می گوید، در آن زمان تنها مرد این روستا ، من بودم و روستا، روستای زنان بود!

هنوز هم حرفه گدایی در میان برخی از مردان این روستا باقیست به طوریکه گسترده تر، حرفه ای تر و حتی بین المللی شده و بنا به سخن مدیرکل اجتماعی استانداری خراسان جنوبی، برخی در خارج از کشور از جمله دبی، نیز به گدایی مشغولند. 

لازم به ذکر است که حرفه گدایی از سر احتیاج نیست بلکه به صورت یک فرهنگ و رسم اجتماعی درآمده که می بایست توسط اهالی رعایت شود. 


آثار تاریخی:

بافت مسکونی روستا ، آرامگاه یا مزار سیدحامد علوی و فرزندانش، غار چنشت و چهل چاه از جمله آثار تاریخی این روستا هستند.


این روستا به عنوان یکی از روستاهای هدف گردشگری استان خراسان جنوبی شناخته شده است در نتیجه به مانند ماخونیک، گردشگرانی از سایر نقاط ایران به این روستا می آیند.

روستای رشم به عنوان یکی از توابع شهرستان دامغان زیباترین روستاهای ساحل شمالی کویر ایران محسوب می گردد. این روستا در جنوب دامغان و در دامنه کوه انارو قرار دارد رشم در فاصله ده کیلومتری روستاهای حسینان و معلمان و سینک و در فاصله 118 کیلومتری شهر دامغان واقع می باشد.

جالب ترین چیزی که به دره رشم عظمت و شکوهی تاریخی می دهد، گورستان این دره است. گورستانی به پهنای تقریبی 200 متر و به درازای یک کیلومتر در جانب شرقی بستر خشک دره رشم. کهن سالترین گورهای این گورستان در قسمت شمال قرار دارند و هر چه به سمت جنوب می رویم از عمر گورها کم تر می شود، تا سرانجام در جنوبی ترین حد گورستان به گورهای رشمی های معاصر بر      می خوریم که در کنار آرامگاه امامزاده عباس قرار دارند. ظاهراً، گورهای حد شمالی مربوط به اوایل صدراسلام هستند و از آن مردمی که هنوز اسلام نیاورده اند. چون جهت آن ها شرقی غربی نیست. در این گورستان عظیم که در طول زمان به کرات غارت شده است و مورد دست برد حفارهای شبانه قرار گرفته است. سنگ های قبرها به صورت هندسی حجاری نشده است، بلکه نام صاحب گور را بر قلوه سنگی بزرگ نقش کرده اند.

با توجه به کثرت گورها و آرایش آنها می توان گمان برد، که در روزگاران گذشته در نزدیکی این دره آبادی و یا شهر پرجمعیتی وجود داشته است. در میان گورهای بزرگ و کوچک گوری یافتیم که سه متر عرض و شش متر طول داشت و اطراف آن را با تخته سنگ های بزرگی جدول بندی کرده بودند. این گور بزرگ از طول به دو قسمت شده است و بر قلوه سنگ بزرگی که در وسط این دو قسمت قرار دارد به خط زیبایی نوشته شده است : «عباسه».

تنها گوری که از بنای مختصری برخوردار بود، گوری بود با یک طاق، چهار پایه آجری، که سقفش ریخته بود و در داخل طاق حفاری وسیعی صورت گرفته بود. کدخدای رشم تعریف می کرد: «پدر بنده می گفت؛ این بقعه را شکافتیم و معلوم شد که پیش از ما هم در اینجا حفاری کرده اند. ما کمی پایین تر رفتیم و چیزی به دست نیاوردیم. به جز یک لوح سنگی که بر آن نوشته بود: میرزا حسین وزیر شداد. این لوحه همچنان به حال خود بود، تا در سال 1340 شمسی چند نفر شبانه ماشین شان را پشت امامزاده نگه می دارند و در این بقعه حفاری می کنند و در قسمت شرق گور، که پشت به میت باشد، برمیخورند به دیواری از ساروج و بعد در حفره ای که به قدر بیست من بار گنجایش دارد، چیزهایی می یابند و همراه سنگ گور با خودشان می برند.» تنها چیزی که دال بر صحت گفته های کدخدا است، آثار حفاری وسیعی است که صورت گرفته است. جالب توجه است که حفاری های شبانه اثری از اسکلت داخل گور بر جای نگذاشته اند. آیا طاقی را که گور می پنداریم مورد استفاده دیگری داشته است، یا حفارها به خاطر برنانگیختن خشم مردم بومی پوسیده استخوان ها را در جای دیگری دفن کرده اند؟ نمی دانیم.

اهالی محل این گورستان را «قبرستان ایراج» می خوانند و آن را از عهد شداد و متعلق به شهر «بی سرخس» می دانند. «ایراج» و «بی سرخس» نام هایی هستند که مارا خیلی به خود مشغول می سازند. با تمام کوششی که کردیم در هیچ یک از منابع تاریخی قابل دسترس نشانی از «بی سرخس» نیافتیم. اما تردیدی نداریم که «بی سرخس» کلید حل معمایی است که دره رشم یا گورستان ایراج و به عبارت دیگر گورستان ایرج مطرح می کند.